Verzamelde Werken Met Data En Waar Mogelijk In Vage Categorieën

Enkele maanden geleden ben ik verhuisd. Dit betekent dat ik nog steeds geen beschikking heb tot mijn overhemden omdat die om hun kleerhangers gewikkeld in een doos in een kast staan omdat ik nog steeds geen dingetjes voor in de muur heb waaraan een stang kan hangen waaraan de overhemden kunnen hangen. Het betekent ook dat ik stuit op antieke geschriften, memorabilia, bonnetjes en andere troep die ik in mijn vorige optrek zo zorgvuldig had opgeborgen dat ik er geen seconde meer over na hoefde te denken.

Het was heerlijk rustig toen.

Nu ben ik echter genoodzaakt mijn meuk te confronteren. Nu is het inmiddels warm en heb ik geen overhemden nodig. Ik heb nooit overhemden nodig gehad. Waarom hebben we overhemden? Ik heb geen hemden meer dus ze gaan over shirts. Zonde van het shirt. Er staan grappige dingen op.
Omdat die strijd dus eigenlijk al gewonnen is (door wie?) richt ik me op mijn oude geschriften.

Ik begon met een nieuw en vers schrift om oude fragmenten in over te nemen, zoals monniken zo lang deden voor de uitvinding van de boekdrukkunst. Schrijven met de hand is moeilijk! Mijn duim deed pijn. Ik was een watje.

Ik was en ben echter een watje met een laptop dus hier zijn we. Vanaf hier schrijf ik het over.

Categorie 1: Juveniale Essays

Hier komen dingen te staan waar ik me op dan wel grammaticale of stijlgronden dan wel op grond van emotionele ontwikkeling niet langer in kan vinden. Mijn behoefte aan volledigheid weerhoudt me ervan deze plakkerige fragmenten in het haardvuur te smijten. Dat en de angst dat ik misschien ooit vergeet dat ik zo was en dat die Wijcher nog steeds een deel van me is.
Veel van deze probraaksels zijn van op zʼn laatst 2012, al weet ik niet precies wanneer. Sommige zijn mogelijk jonger en was ik nog ouder dan 15 (toen het nog door de beugel kon).
Mijn gêne ten spijt, hier zijn ze; gekenmerkt door hun hoogdravendheid. Als ik het teruglees denk ik soms dat ik destijds de indruk had dat ik liefde had uitgevonden en aan iedereen moest uitleggen met elk superlatief dat maar aan dat arme papier wilde plakken.
Nu overdrijf ik weer dus zo veel blijk ik niet te hebben geleerd.